Uitgaan in The City

M'n laptop en ik hebben vrienden gemaakt!

Toen ik gisteren wat bedeesd aan het rondlopen was op campus hoorde ik iemand mijn naam roepen. Toen ik me omdraaide kwam daar Louise aan, die op instorten stond door vermoeidheid. Het is dan toch ontzettend fijn, merk ik, om met iemand te kunnen praten. Nadat ik met haar wat had gegeten ben ik op de BART naar The City gestapt richting Tim (sociologie, UvA) en kompanen. De metro stopt midden in the Mission.. en wat een wijk is dat. Alle clichés over drugs dealers, zwervers en prostitués werden even bevestigd. De buurt was zó onguur, dat ik mijn lachen nauwelijks in kon houden en daar met een brede glimlach rondliep op zoek naar het appartement waar ik wezen moest.

Aangekomen, trof ik Tim en ontmoette ik Lisette (?) en Robert (rechten, UvA), de gelukkige huurder ($450 voor een geweldig pand). Lisette ging weer richting BART, met uitgebreide instructies van Robert over waar wel en niet te lopen, en wij gingen Joost (sociologie & filosofie, UvA) ophalen om barretjes te gaan hoppen.

Aan het feit dat er over bouncers zijn en je je ID moet laten zien, hoefde ik niet te wennen. Wel moest ik wennen aan de ROCK muziek overal. Zit je in de wijk met de meeste latino's, gaan ze een beetje white man's music draaien.. Ook had ik een leuke 'kennismaking' met een ander aspect van de uitgaanscultuur: ik bestel vijf biertjes (Anna (communicatiewetenschappen, UvA) was erbij gekomen). De barman brengt het bier en legt het wisselgeld op de bar. Ik neem het wisselgeld en breng de eerste biertjes naar het dorstige gezelschap. Als ik terugkom bij de bar wil de barman mij wat zeggen: "You know, in America it is costumary to tip the bartender". Ik: "Oh, O.K., I'll do that next round". De barman, met een zure kop: "There won't be a next round".

De muziek in de volgende tent was beter, maar het liep al tegen 12'en en dat betekende dat ik óf tot 4u moest wachten óf nu op de BART moest stappen. Aangezien er geen crashplek voor me was en... alle bars om 2 uur sluiten.. ben ik maar richting Berkeley gegaan. In de BART aangekomen maakte ik kennis met een derde eigenaardigheid van het uitgaan in The City: de afterparty. Aangezien alles zo vroeg dicht gaat en de laatste BART in veel richtingen rond middernacht vertrekt, zit iedereen toeterlam in de metro. Veel mensen hingen een beetje, maar sommigen maakte er een echt feestje van. Vanuit een wagen verder schalde het, op elk station, rhytmisch "LAST BART, LAST BART, THIS IS THE LAST BART", begeleid door aan stangen zwaaiende mannen en vrouwen. Geweldig gezicht :)