Afscheid Amerika

Ik begin hier handig in te worden! Na mijzelf via de Business Class check-in van een goede plek in het vliegtuig te hebben verzekerd, zit ik nu relaxed in een computerhokje met mijn laptop voor m’n neus in de Boarding Hall – in afwachting van mijn vertrek.

Als ik uit het raam kijk zie ik de neus van de dikke Boeing die ons over de oceaan zal dragen. En de raampjes langs zijn neus, z’n ogen van waaruit de piloten de lucht in zullen staren. Het is geen vriendelijk gezicht, maar wel een geruststellend. Als hij kan vliegen, dan kunnen wij het ook.

Het eten op het vliegveld was Amerikaans en doet verlangen naar Europa, zoals veel dingen hier. Ben benieuwd of ik hetzelfde zal voelen bij een ontmoeting of consumptie in Nederland; of ik het zal missen: Amerika, het Amerikaanse.

Afscheid nemen is onnatuurlijk. Wat vertrouwd is is goed, dat moet je bij je houden. Gek, alleen, dat dat wat vertrouwd is per maand kan verschillen...

Mijn vader had gelijk

(photo by Jef Maion)

Ik loop te hard. Ik merk het aan een blaar op mijn hiel. Het gaat automatisch en onbewust, maar niet onopgemerkt. Ik heb altijd haast. Lopen is voor mij instrumenteel om een eindpunt te bereiken. De weg er naartoe is onbelangrijk, het is de snelheid die telt.

Het blijft echter niet bij lopen, ik zie een parallel; een overeenkomstige benadering met het nastreven van mijn ambities. Niet dat ik roekeloos naar voren sprint of over lijken ga, maar ik voel druk en denk haast te hebben. Het doel is zo helder en ik heb simpelweg heel weinig geduld. Waar een snelle pas leidt tot blaren en/of een lompe tred, zorgt dit soort haast voor meer ongenoegen: stress, het gevoel ondermaats te presteren en, bovenal, het stellen van verkeerde prioriteiten.

Gelukkig gaat de vergelijking tussen wandel en ambitie niet geheel op. Ik ben mij bewust van mijn neigingen en ben alert op de gevaren (laat het feit dat ik deze reflecties opschrijf daar van getuigen).

Amerika, echter, dwingt mij tot re-kalibratie. De afstanden hier zijn groot, de tochten lang en de haast is er niet minder op. Wil ik het hier naar mijn zin hebben de komende maanden, dan moet ik mij onttrekken van de aanstekelijke haast om mij heen, mijn driften temmen en mijn lat verlagen. Ontstressen en onthaasten - en een beetje snel ook, zou ik er bijna aan toe voegen.

Dromen zijn een mooi alternatief voor (te) hard werken. Ik moet leren om meer te dromen.