Ik begin hier handig in te worden! Na mijzelf via de Business Class check-in van een goede plek in het vliegtuig te hebben verzekerd, zit ik nu relaxed in een computerhokje met mijn laptop voor m’n neus in de Boarding Hall – in afwachting van mijn vertrek.
Als ik uit het raam kijk zie ik de neus van de dikke Boeing die ons over de oceaan zal dragen. En de raampjes langs zijn neus, z’n ogen van waaruit de piloten de lucht in zullen staren. Het is geen vriendelijk gezicht, maar wel een geruststellend. Als hij kan vliegen, dan kunnen wij het ook.
Het eten op het vliegveld was Amerikaans en doet verlangen naar Europa, zoals veel dingen hier. Ben benieuwd of ik hetzelfde zal voelen bij een ontmoeting of consumptie in Nederland; of ik het zal missen: Amerika, het Amerikaanse.
Afscheid nemen is onnatuurlijk. Wat vertrouwd is is goed, dat moet je bij je houden. Gek, alleen, dat dat wat vertrouwd is per maand kan verschillen...
No comments:
Post a Comment