Vandaag een blik op de actualiteiten hier in Californië.
De Daily Californian doet verslag van het aftreden van de President van de University of California (een baan waar Ronald Plasterk jaloers op zou zijn). De University of California heeft 10 campussen, waarvan Berkeley er één is, telt ongeveer 209.000 studenten en 124.000 fte personeel en draait op een budget van om en nabij de 17 miljard. President Robert Dynes raakte eerder dit jaar in opspraak toen bekend werd dat een aantal personeels- en bestuursleden 'excessieve beloningen' hadden ontvangen. Op dat nieuws volgde een serie verhoren, waarin Dynes niet werd gespaard. De president hield het er echter op dat zijn handelen "for the good of the institution" was. Na de verhoren bleef Dynes nog een tijd aan, totdat niet meer viel te ontkennen dat er geen draagvlak meer was voor zijn voorzitterschap. De reactie van studentbestuurder Benjamin Allen heeft een, voor ons in Nederland, bekende toon: "It has been a damaging chapter in the university's history and it affected the university's credibility in Sacramento [het Washington van Californië]".
Een andere lokale krant, de East Bay Express, wijdt een thema-bijlage aan de financiële problemen van studenten. De krant heeft gegevens opgedoken over de ontwikkeling van studiekosten en studieschuld en komt tot de conclusie: "As financial aid fails to counter rising costs, students struggle to get by". Op UC Berkeley zijn de studiekosten in vijf jaar, tussen collegejaar 2000-2001 en 2006-2007, gestegen van $12.763 naar $20.874: een toename van 64%. Vergeleken met private instellingen in Californië zoals Saint Mary ($27.225 naar $31.440) en Stanford ($32.746 naar $43.786) is dat een enorme toename: bijna dubbel zo groot. Oftewel: UC Berkeley, eens het betaalbare alternatief, is bezig aan een bliksemsnelle inhaalrace.
De tweede helft van het artikel gaat over studieschuld. Die neemt ook toe (met 24% van gemiddeld $6.221 naar $7.690), maar veel minder sterk dan de studiekosten. De verklaring daarvan ligt, volgens de krant, in het feit dat studenten meer en meer gaan werken naast hun studie:
"During the past academic year, the average student took in 37% percent more income than in 2000-01 and worked more hours per week."
Vooral de middenklasse heeft het zwaar. De, ietwat gechargeerde, situatie is de volgende: zij missen de financiële steun, van staat en universiteit, die de lagere klassen toekomt, en zwemmen niet in het geld zoals de échte rijkelui. Een andere groep die tussen wal en schip dreigt te vallen zijn de internationale studenten (ik!). Zij moeten immers veel collegegeld betalen en mogen met hun verblijfsstatus niet werken in Amerika.
De auteurs van het artikel sluiten af met een verslag van de 'creatieve oplossingen' die studenten bedenken om hun studie te kunnen betalen: één student ging bij het leger om $50.000 studiefinanciering te ontvangen van de Amerikaanse overheid; twee studenten startten een verhuisbedrijfje waarin ze 60 uur werken naast hun studie; en, het meest tragische geval: twee PhD-studenten, een getrouwd stel, zegden hun baan op om van financial aid (lager collegegeld) en welfare te kunnen leven.
De extremen daar gelaten (het blijft Amerika), doet de situatie hier verdacht veel denken aan Nederland. Kortom, weinig nieuws onder de Californische zon.
(dit artikel verscheen eerder op ScienceGuide)
No comments:
Post a Comment