Miauw

Er ligt een kat op m'n schoot: de kat van Ellen. Ik verblijf vannacht en de volgende paar dagen bij haar in Orinda, een klein dorpje (soort Wassenaar op een heuvel), tot ik in het huis in The City kan intrekken. Het is een echt huis, erfenis van d'r grootouders, met veel kamers en ruimte. Dat is een verademing na de krappe studio van Christine, maar ik zal vast even moeten wennen aan 'samen wonen' (al heeft Pita dat er redelijk succesvol ingestampt ;).

Voordat we hierheen reden (Ellen heeft - net iedereen hier - een auto, heel relaxed) heb ik Christine's moeder ontmoet. Haar vader had ik al ontmoet, dus we zullen binnenkort wel gaan trouwen :P Haar moeder was heel gezellig, grapjes maken en een beetje plagen, maar zat d'r dochter wel een beetje sneaky te fokken via mij. De hele tijd. Op een gegeven moment kwam Claire me echter ophalen en zijn we, met Ellen, wat gaan eten: pizza. Ondanks dat Claire vertelde dat ze was gedumpt door d'r vriend en dat Ellen met een frustrerend writers block zit (haar verhaal leek erg op mijn situatie bij MGK), was het best gezellig. Ik heb ze getrakteerd, maar erg gul was dat niet want alle drankjes (homebrew beer!) kregen we gratis vanwege het lange wachten (er waren wat 'technological problems', oftewel de serveerster was vergeten de bestelling door te geven aan de keuken)..

Morgenochtend beginnen de colleges, maar de inschrijvings-website ligt plat, dus ik heb niet alle details. Maakt niet veel uit want het wordt sowieso flink 'shoppen' de eerst paar weken, zo is mij verteld: iedereen hier schrijft zich voor allerlei vakken in, maar bepaalt pas na een paar weken welke vakken wel en niet te volgen. Ik zelf heb een achttal vakken uitgekozen om te gaan uitproberen. Ik ben enorm benieuw hoe het morgen zal zijn! Gisteren was trouwens een hele leuke avond. Ik heb voor mijn gevoel de hele ochtend met Pita zitten skypen, vervolgens wat zitten lezen en tegen de avond Hagen gebeld, de Duitser die ik van de week heb ontmoet. Hagen nam op en vertelde over het geweldige uitzicht op de stad, de baai en The City vanaf het dakterras waar hij zat. Ik zei dat hij me jaloers maakte en hij zei dat ik welkom was om ook te komen. Het huis waar hij in zat is eigendom van een fraternity, een studentenvereniging, met heel veel poen: de scheikundevereniging alpha chi sigma, maar de Amerikanen noemen het AXE (zo zou je het uitspreken als je het Griekse alfabet niet kent). Het uitzicht was inderdaad schitterend, maar de rest van het huis zeker ook. We hebben getafeltenist en tafelvoetbal gespeeld, gehangen op de enorme banken in de woonkamer (=zaal). Beneden scheen nog een pooltafel te staan, maar daar zijn we niet aan toegekomen. Het gezelschap was gemixt Amerikaans-Iers-Nederlands en Duits. Heel gezellig, heel grappig, heel dronken. Als uitsmijter nog een filmpje van een optreden op de campus waar ik eerder die avond voorbij liep. Het kleine meisje deed m'n hart smelten. Het is dat haar ouders zo dichtbij stonden, anders had ik d'r zeker ontvoerd en/of geadopteerd..